Κούζης, Αριστοτέλης

(1875 – 1961). Γιατρός και πανεπιστημιακός. Φοίτησε στην ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και μετεκπαιδεύτηκε στη Γερμανία και στη Γαλλία, όπου ασχολήθηκε με την παθολογία και την ιστορία της ιατρικής. Το 1902 επέστρεψε στην Αθήνα, όπου διορίστηκε διαδοχικά υφηγητής, έκτακτος και τακτικός καθηγητής της ιστορίας της ιατρικής (1921). Το 1906 ίδρυσε το περιοδικό Αρχείο ιατρικής, στο οποίο δημοσίευσε πολλές μεταφράσεις και εργασίες του. Διετέλεσε γενικός γραμματέας του Πανελλήνιου Συνδέσμου κατά της φυματίωσης και το 1927 ίδρυσε την Ελληνική Εταιρεία Ιστορίας της Ιατρικής, της οποίας υπήρξε πρόεδρος. Στον πόλεμο του 1912 διηύθυνε το παθολογικό τμήμα του νοσοκομείου του Ερυθρού Σταυρού. Διετέλεσε υφυπουργός Υγιεινής την περίοδο 1935-36. Οι σπουδαιότερες επιστημονικές εργασίες του είναι οι εξής: Ο καρκίνος παρά τοις αρχαίοις Έλλησι ιατροίς (1902) και Ο εχινόκοκκος κατά τους αρχαίους Έλληνες ιατρούς (1908). Εξίσου αξιόλογες είναι και οι μελέτες του Η ελληνική ιατρική βιβλιογραφία από της αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως μέχρι του 1913 και Περί των ανεκδότων ιατρικών έργων του Αδαμαντίου Κοραή.